Hun urnen in de auto, dat hadden ze mooi gevonden

Er was verder niemand die de as van mijn ouders een bestemming wilde geven. Zelf wist ik het ook niet zo goed. Ik had ze na hun crematie even gelaten waar ze waren. Maar het werd verdorie eens tijd om hen - om alles - een plekje te geven. Dus stond ik op deze doordeweekse ochtend in augustus bij de balie van het uitvaartcentrum in Breda.